“ಅಪರಾಧಿಯ ನಗು, ಬಾಲಕಿಯ ಅಳಲು – ನ್ಯಾಯ ಯಾವಾಗ?”

“ಅಪರಾಧಿಯ ನಗು, ಬಾಲಕಿಯ ಅಳಲು – ನ್ಯಾಯ ಯಾವಾಗ?”

ಭಾರತೀಯ ಸಮಾಜವು ತನ್ನ ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಮೌಲ್ಯ ಮತ್ತು ಮಾನವೀಯತೆಯಿಂದ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಹೆಸರಾಗಿದ್ದರೂ, ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸುತ್ತಿರುವ ಬಾಲಕಿಯರ ಮೇಲೆ ಲೈಂಗಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯ ಪ್ರಕರಣಗಳು ದೇಶದ ಗೌರವವನ್ನು ಮಸಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿವೆ. ಪ್ರತಿದಿನ ಪತ್ರಿಕೆ, ಟಿವಿ ಹಾಗೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುವ ರಕ್ತ ಕುದಿಸುವ ಘಟನೆಗಳು ಜನತೆಯಲ್ಲಿ ಆತಂಕ, ಕೋಪ ಹಾಗೂ ನಿರಾಸೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತಿವೆ.

ಪ್ರತಿ ಕಿರಿಯ ಹುಡುಗಿಯೂ ಭಯದಿಂದ ಬದುಕುತ್ತಿರುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿರುವುದು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ದುರಂತವಾಗಿದೆ. ಒಬ್ಬ ಬಾಲಕಿ ಶಾಲೆಗೆ, ಕಾಲೇಜಿಗೆ, ಅಥವಾ ಬೀದಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಪೋಷಕರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಭಯವಿರಬಾರದು ಎಂಬುದೇ ಪ್ರತಿ ಕುಟುಂಬದ ಕನಸು. ಆದರೆ ಇಂದಿನ ಸ್ಥಿತಿ ಅದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದೆ.

ಈಗಾಗಲೇ ಭಾರತದ ಕಾನೂನುಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಾಚಾರಿಗಳಿಗೆ ಜೀವಾವಧಿ ಶಿಕ್ಷೆ ಹಾಗೂ ಕೆಲ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಮರಣದಂಡನೆಗೂ ಅವಕಾಶವಿದೆ. ಆದರೆ ನ್ಯಾಯಾಂಗ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಅನಾವಶ್ಯಕವಾಗಿ ದೀರ್ಘವಾಗುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಅಪರಾಧಿಗಳು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ನಗುನಗುತ್ತಾ ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತಾರೆ. ತೀರ್ಪು ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ಬಾಧಿತ ಬಾಲಕಿ ಹಾಗೂ ಅವಳ ಕುಟುಂಬ ನೂರಾರು ನರಕಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೇ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಕಠಿಣ ಒತ್ತಾಯ ಏಳುತ್ತಿದೆ – ಅತ್ಯಾಚಾರಿಗಳಿಗೆ ತಕ್ಷಣವೇ ಮರಣದಂಡನೆ ವಿಧಿಸುವ ಕಾನೂನು ಜಾರಿಗೆ ಬರಬೇಕೆಂದು. ತಡವಾದ ನ್ಯಾಯವು ನ್ಯಾಯವಲ್ಲ ಎಂಬ ಮಾತು ಕೇವಲ ಮಾತಲ್ಲ; ಅದು ಬಾಧಿತ ಕುಟುಂಬಗಳ ಬದುಕಿನ ಕಹಿ ಸತ್ಯವಾಗಿದೆ. ಅಪರಾಧಿಗೆ ತಕ್ಷಣ ಮರಣದಂಡನೆ ನೀಡಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಉಳಿದವರು ಭಯಪಟ್ಟು ಹಿಂದೆ ಸರಿಯುತ್ತಾರೆ.

ನೀವು ನೋಡಿದರೆ, ನಿಜವಾದ ನ್ಯಾಯವೆಂದರೆ ಅಪರಾಧ ಮಾಡಿದವನ ಜೀವವನ್ನು ಕಳೆದು, ನಿರಪರಾಧಿಯ ಜೀವವನ್ನು ಉಳಿಸುವುದು. ಇಂದು ಸರ್ಕಾರ ಈ ಕಠಿಣ ಕಾನೂನು ತರದೇ ಹೋದರೆ, ನಾಳೆ ಪ್ರತಿ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬ ಬಾಲಕಿಯ ಜೀವ ಅಪಾಯದಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ.

ನಾವು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಶೀಲ ದೇಶವಾಗಬೇಕೆಂದರೆ ಮೊದಲು ನಮ್ಮ ಹುಡುಗಿಯರ ಸುರಕ್ಷತೆ ಖಚಿತವಾಗಿರಬೇಕು. ಒಂದು ರಾಷ್ಟ್ರ ತನ್ನ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸದಿದ್ದರೆ, ಆ ರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕೆ ಪ್ರಗತಿ, ಗೌರವ, ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಯಾವುದೂ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲ.

ಇದೀಗ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು, ಮಹಿಳಾ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಹಾಗೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಒಟ್ಟಾಗಿ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಕಂಗೆಡುವಷ್ಟು ಒತ್ತಾಯವನ್ನೆಬ್ಬಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಬೇಡಿಕೆ – “ಅತ್ಯಾಚಾರಿ ಬದುಕಬಾರದು, ಮರಣದಂಡನೆಗೆ ಗುರಿಯಾಗಬೇಕು”.

ಅಂತೆಯೇ, ಕಾನೂನು ತಿದ್ದುಪಡಿ ಮಾಡಿ “Zero Tolerance” ನೀತಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವ ಸಮಯ ಬಂದಿದೆ. ಒಂದು ಜೀವ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಪ್ರತಿಭಟನೆ, ಮೊರೆಯಿಡುವಿಕೆಯಿಂದ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ. ಸರ್ಕಾರ ತಕ್ಷಣವೇ ಕಠಿಣ ಕಾನೂನು ತರಬೇಕು.

ಈ ಮೂಲಕ ನಿರಪರಾಧ ಬಾಲಕಿಯರ ಜೀವ ಉಳಿಯಲಿ, ಅವರ ಕನಸುಗಳು ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಅಡಗಿಹೋಗದಿರಲಿ. ಮರಣದಂಡನೆ ಕಾನೂನು ಜಾರಿಗೆ ಬಂದು, ಅಪರಾಧಿಗಳು ಜೀವಂತವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಭಯಾನಕ ನೆರಳಾಗದಿರಲಿ.

ಇದು ಕೇವಲ ಬೇಡಿಕೆ ಅಲ್ಲ – ಇದು ದೇಶದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ತಾಯಿಯ, ಅಕ್ಕನ, ತಂಗಿಯ ಹೃದಯದ ಕೂಗು.