ಕರ್ನಾಟಕದ ರೈತರ ಆಕ್ರೋಶ: ಸರ್ಕಾರದ ವಿರುದ್ಧದ ಹೋರಾಟದಿಂದ ಬಹಿರಂಗವಾದ ಪ್ರಮುಖ ಸತ್ಯಗಳು

ಕರ್ನಾಟಕದ ರೈತರ ಆಕ್ರೋಶ: ಸರ್ಕಾರದ ವಿರುದ್ಧದ ಹೋರಾಟದಿಂದ ಬಹಿರಂಗವಾದ ಪ್ರಮುಖ ಸತ್ಯಗಳು

“ರೈತ ದೇಶದ ಬೆನ್ನೆಲುಬು” ಎಂಬುದು ಕೇವಲ ಮಾತಲ್ಲ, ಅದು ನಮ್ಮ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಮೂಲಭೂತ ಸತ್ಯ. ಆದರೆ ಆ ಬೆನ್ನೆಲುಬನ್ನೇ ಮುರಿಯುವಂತಹ ನೀತಿಗಳು ಜಾರಿಯಾದಾಗ ಏನಾಗುತ್ತದೆ? ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕಾರವಾರದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಬಿಜೆಪಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯು ಕೇವಲ ಒಂದು ಸ್ಥಳೀಯ ಹೋರಾಟವಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ರಾಜ್ಯಾಧ್ಯಕ್ಷರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ರಾಜ್ಯವ್ಯಾಪಿ ಆಂದೋಲನದ ಭಾಗವಾಗಿರುವ ಈ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯು, ಪ್ರಸ್ತುತ ಸರ್ಕಾರದ ಆದ್ಯತೆಗಳ ಕುರಿತು ಗಂಭೀರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿದ್ದು, ಆಡಳಿತದ ರೈತ-ವಿರೋಧಿ ಧೋರಣೆಯನ್ನು ಬಯಲುಮಾಡಿದೆ.

ರೈತ-ಪರ ಯೋಜನೆಗಳ ರದ್ದತಿ: ನಿಂತುಹೋದ ‘ವಿದ್ಯಾನಿಧಿ’ ಮತ್ತು ‘ಕಿಸಾನ್ ಸಮ್ಮಾನ್’

ಸರ್ಕಾರದ ರೈತ-ವಿರೋಧಿ ನೀತಿಗೆ ಮೊದಲ ಮತ್ತು ಅತ್ಯಂತ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಸಾಕ್ಷಿ ಎಂದರೆ, ಹಿಂದಿನ ಸರ್ಕಾರ ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿದ್ದ ಪ್ರಮುಖ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯವಾಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿರುವುದು. ರೈತರ ಮಕ್ಕಳ ಉನ್ನತ ಶಿಕ್ಷಣದ ಕನಸಿಗೆ ಆಸರೆಯಾಗಿದ್ದ ‘ವಿದ್ಯಾನಿಧಿ’ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಏಕಾಏಕಿ ರದ್ದುಗೊಳಿಸಿರುವುದು ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರತಿಭೆಗಳಿಗೆ ಉನ್ನತ ಶಿಕ್ಷಣದ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಮುಚ್ಚಿದಂತೆ. ಆರ್ಥಿಕ ಸಂಕಷ್ಟದಲ್ಲಿರುವ ರೈತ ಕುಟುಂಬವೊಂದು ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ವೃತ್ತಿಪರ ಕೋರ್ಸ್‌ಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸುವ ಕನಸಿಗೆ ಇದರಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ಕೊಡಲಿ ಏಟು ಬಿದ್ದಿದೆ. ಇದರ ಜೊತೆಗೆ, ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದ ‘ಪಿಎಂ-ಕಿಸಾನ್’ ಯೋಜನೆಯ ₹6,000 ಜೊತೆಗೆ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರವು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ₹4,000 ವನ್ನು ಸಹ ತಡೆಹಿಡಿದಿರುವುದು, ರೈತರ ಗಾಯದ ಮೇಲೆ ಬರೆ ಎಳೆದಿದೆ. ಈ ನಿರ್ಧಾರಗಳು ಕೇವಲ ಆರ್ಥಿಕ ಹೊರೆಯನ್ನಷ್ಟೇ ಹೆಚ್ಚಿಸದೆ, ರೈತ ಸಮುದಾಯವನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಕಡೆಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಬಲಪಡಿಸಿವೆ.

ಮಳೆ ಹಾನಿ: ಸರ್ಕಾರದ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ ಮತ್ತು ರೈತರ ‘ರಕ್ತ ಕಣ್ಣೀರು’

ನೀತಿ ನಿರೂಪಣೆಯಲ್ಲಿನ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾದುದು, ಸಂಕಷ್ಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತೋರುವ ಅಸಡ್ಡೆ. ಮಳೆಯಿಂದಾದ ಬೆಳೆ ಹಾನಿಯಿಂದ ರೈತರು ಕಂಗಾಲಾಗಿದ್ದರೂ, ಸರ್ಕಾರವು ಸ್ಪಂದಿಸದೇ ಇರುವುದು ಆಡಳಿತದ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಿರಾಸಕ್ತಿಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾನಿಯ ಬಗ್ಗೆ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಸಮೀಕ್ಷೆ ನಡೆಸದಿರುವುದು, ಜಿಲ್ಲಾ ಉಸ್ತುವಾರಿ ಸಚಿವರು ಅಥವಾ ಸ್ಥಳೀಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಹಾನಿಗೊಳಗಾದ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ಜನರ ಅಹವಾಲು ಕೇಳದಿರುವುದು ಸರ್ಕಾರದ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿತನಕ್ಕೆ ಹಿಡಿದ ಕೈಗನ್ನಡಿ. ಈ ಮೌನ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಕ್ರಿಯತೆ ರೈತರನ್ನು ಎಷ್ಟು ಹತಾಶೆಗೆ ದೂಡಿದೆ ಎಂದರೆ, ಅವರ ನೋವನ್ನು ಬಣ್ಣಿಸಲು ಸಾಮಾನ್ಯ ಪದಗಳು ಸಾಲದು. ಪ್ರತಿಭಟನೆಯಲ್ಲಿ ಮೊಳಗಿದ ಒಂದು ಮಾತು ಈ ವಾಸ್ತವದ ತೀವ್ರತೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಡುತ್ತದೆ.

ರೈತರು ಇವತ್ತು ಕಣ್ಣೀರಲ್ಲ, ಅವರು ರಕ್ತದಿಂದ ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕ್ತಾ ಇದ್ದಾರೆ.

ಗ್ಯಾರಂಟಿಗಳ ವಿಪರ್ಯಾಸ: ಉಚಿತ ಪ್ರಯಾಣದ ಹಿಂದೆ ಜೀವಕ್ಕಿಲ್ಲ ಭರವಸೆ?

ಸರ್ಕಾರ ತನ್ನ ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ದೊಡ್ಡ ಸಾಧನೆ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ, ಇದೇ ಯೋಜನೆಗಳು ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ ಮೂಲಭೂತ ಸೌಕರ್ಯಗಳ ಪತನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತಿರುವುದು ಒಂದು ಕ್ರೂರ ವಿಪರ್ಯಾಸ. ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಉಚಿತ ಬಸ್ ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ಒದಗಿಸಲಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಆ ಬಸ್ಸುಗಳು ಪ್ರಯಾಣಿಸಲು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿದೆಯೇ? ಟೈರ್‌ಗಳಿಲ್ಲದ, ನಟ್-ಬೋಲ್ಟ್‌ಗಳು ಸಡಿಲವಾಗಿರುವ, ಗುಂಡಿಬಿದ್ದ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುವ ಬಸ್ಸುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುವುದು ಜೀವದ ಜೊತೆ ಚೆಲ್ಲಾಟವಾಡಿದಂತೆ. ಗ್ಯಾರಂಟಿಗಳಿಗಾಗಿ ಸಾವಿರಾರು ಕೋಟಿಗಳನ್ನು ವ್ಯಯಿಸುವ ಸರ್ಕಾರ, ರೈತರ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ, ಹಾನಿ ಪರಿಹಾರಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸಾರಿಗೆಯ ನಿರ್ವಹಣೆಗೆ ಹಣವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಅದರ ಆದ್ಯತೆಗಳು ಎತ್ತ ಸಾಗಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಗ್ಯಾರಂಟಿಗಳು ಜನರ ಜೀವಕ್ಕೆ ಗ್ಯಾರಂಟಿ ನೀಡಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಆಕ್ರೋಶದ ದನಿ ಹೀಗಿತ್ತು: ಯಾವುದು ನೀವು ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ರಿ, ಆ ಗ್ಯಾರಂಟಿ ನಿಮಗೂ ಇಲ್ಲ, ನಿಮಗೂ ಇಲ್ಲ, ಜೀವದ ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಇಲ್ಲ ಸ್ವಾಮಿ.

ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಮತ್ತು ವಂಚನೆಯ ಆರೋಪಗಳು..

ಒಂದೆಡೆ ರೈತರಿಗೆ ಹಣವಿಲ್ಲ, ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಅನುದಾನವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ, ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಮತ್ತು ವಂಚನೆಯ ಆರೋಪಗಳು ಸರ್ಕಾರದ ಪಾರದರ್ಶಕತೆಗೆ ಸವಾಲೆಸೆದಿವೆ. ಹಿಂದಿನ ಬಿಜೆಪಿ ಸರ್ಕಾರ ಮಂಜೂರು ಮಾಡಿದ್ದ ₹400 ಕೋಟಿ ಅನುದಾನವನ್ನು, ತಾವೇ ತಂದ ಹಣವೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಜನರನ್ನು ದಾರಿ ತಪ್ಪಿಸುವ ರಾಜಕೀಯ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಆರೋಪ ಕೇಳಿಬಂದಿದೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಹಣದ ವಿಷಯವಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಹಿಂದಿನ ಸರ್ಕಾರದ ಕೆಲಸದ ಶ್ರೇಯಸ್ಸನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗಿದೆ. ಸಚಿವರು ರೈತರ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಬಗೆಹರಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ತಮ್ಮ ‘ಕುರ್ಚಿ’ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲೇ ನಿರತರಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಟೀಕೆ, ಆಡಳಿತವು ಜನರಿಂದ ಎಷ್ಟು ದೂರ ಸರಿದಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಆರೋಪಗಳು ಕೇವಲ ಒಂದು ಇಲಾಖೆಗೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿಲ್ಲ; ತೋಟಗಾರಿಕೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ಎಸ್‌ಸಿ/ಎಸ್‌ಟಿ ಕಲ್ಯಾಣ ಇಲಾಖೆಯವರೆಗೂ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ವ್ಯಾಪಿಸಿದೆ ಎಂಬುದು ಆತಂಕಕಾರಿ ಬೆಳವಣಿಗೆ.

ರೈತರೇ ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಆಧಾರಸ್ತಂಭ…

ಈ ಎಲ್ಲಾ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಮೂಲವನ್ನು ಹುಡುಕಿದರೆ, ಅದು ರೈತರನ್ನು ಕೇವಲ ಮತಬ್ಯಾಂಕ್ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವ, ಆದರೆ ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಆಧಾರಸ್ತಂಭ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳದ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದೆ. ರೈತರು ಬಿಸಿಲು-ಮಳೆ ಎನ್ನದೆ ಗದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ದುಡಿದರೆ ಮಾತ್ರ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಊಟ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯ. ರೈತ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸದೃಢನಾಗಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ದೇಶ ಸದೃಢವಾಗಿರಲು ಸಾಧ್ಯ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಪ್ರತಿಭಟನಾಕಾರರ ಬೇಡಿಕೆಗಳು ಕೇವಲ ಸವಲತ್ತುಗಳಿಗಾಗಿ ಅಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ತಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಾಗಿ. ರೈತರ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸಾಲ ಮನ್ನಾ ಮಾಡುವುದು, ಶೂನ್ಯ ಬಡ್ಡಿದರದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಸಾಲ ನೀಡುವುದು ಮತ್ತು ಅವರು ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಬದುಕಲು ಪೂರಕ ವಾತಾವರಣ ನಿರ್ಮಿಸುವುದು ಸರ್ಕಾರದ ನೈತಿಕ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಾಗಿದೆ.

ಕಾರವಾರದ ಈ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯು ರಾಜ್ಯದ ಅನ್ನದಾತನ ಆಕ್ರೋಶದ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಯಾಗಿದೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಯೋಜನೆಗಳ ರದ್ದತಿ ಅಥವಾ ಅನುದಾನದ ಕೊರತೆಯ ಕಥೆಯಲ್ಲ; ಬದಲಾಗಿ, ಗ್ಯಾರಂಟಿಗಳ ಭರಾಟೆಯಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯದ ಮೂಲ ಆದ್ಯತೆಗಳು ದಾರಿ ತಪ್ಪುತ್ತಿರುವ ಆತಂಕಕಾರಿ ಚಿತ್ರಣ. ಸರ್ಕಾರದ ನೀತಿಗಳು ಅಲ್ಪಾವಧಿಯ ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭಗಳಿಗೆ ದೀರ್ಘಕಾಲೀನ ಕೃಷಿ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಲಿ ಕೊಡುತ್ತಿವೆಯೇ ಎಂಬ ಸಂಶಯವನ್ನು ಈ ಹೋರಾಟ ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದೆ. ಹಾಗಾದರೆ, ಗ್ಯಾರಂಟಿಗಳ ಘೋಷಣೆಯ ಸದ್ದಿನಲ್ಲಿ ಅನ್ನದಾತನ ಆರ್ತನಾದ ಮುಳುಗಿಹೋಗುತ್ತಿದೆಯೇ? ಅಧಿಕಾರದ ಕುರ್ಚಿ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಜಂಜಾಟದಲ್ಲಿ, ರಾಜ್ಯದ ಆರ್ಥಿಕ ಬೆನ್ನೆಲುಬಾದ ರೈತನ ಬೆನ್ನನ್ನೇ ಮುರಿಯಲಾಗುತ್ತಿದೆಯೇ ಎಂಬುದು ಇಂದಿನ ಪ್ರಮುಖ ಪ್ರಶ್ನೆ.